กลอนน้อยใจน่าสนใจ

ครั้นโทรหาคุยมาสามสิบวิ
เงียบแล้วสิไม่ขยับเธอหลับใหล
แล้วแบบนี้จะได้คุยกันเมื่อไร
นานแค่ไหนเมื่อไหร่จะได้คุย…

สุขมากไหม กับการทำร้ายใคร
ไม่รู้สึกใช่ไหม ที่ใครต้องรอ
หรือเมื่อไม่เคยถาม ไม่เคยร้องขอ
เลยรู้สึก ว่าไม่พอ กับหัวใจ

เคยรู้สึกมั้ยย
คำว่า เ ป็ น ห่ ว ง น ะ
คำสั้นๆ แต่มันทำให้คนที่ได้ฟัง มันรู้สึกดี โคตรนานน

ทำไม…
คนดีหายากนัก?
เพราะคนส่วนมากพยายามหา
แต่ไม่ได้พยายามที่จะเป็น

ถ้าจะตัดก็ตัดให้พ้นใจ
อย่าให้เหลือเยื่อใยไว้ทอฝัน
อย่าให้เหลือแม้เศษเสี้ยวไว้เกี่ยวพัน
เคยรักกันมากแค่ไหนจะได้ลืม

ให้ความสำคัญ
กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
ก่อนที่ "เวลา" จะพรากจากไป
"ใส่ใจ" คนที่อยู่ข้างๆกาย
ก่อนที่จะไม่มีใคร "อยู่ข้างๆเรา"

เห็นเธอออนฉันเลยออนคุยเป็นเพื่อน
กลับแชเชือนเฉื่อยชาในครานี้
หลงฮิห้าบ้าเม้นต์บ้านารี
ใครคนนี้กลับถูกลืมเหมือนจงใจ

บางสิ่งหมดค่าไม่นานก็ ลืมมันไป
บางคนหมดใจลืมยังไง ก็ลืมไม่ลง

แค่ลมพัดหวิวๆ
แทบทำให้ หัวใจขาดริ้ว แตกสลาย
หนึ่งหัวใจ ฝากมาถามกมาย
รักยังมี หรือกลับกลาย ไปกับสายลมไหว