คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

ชายกี่คนรู้คิดรับผิดชอบ
เกียรติเป็นกรอบกั้นตนพ้นมัวหมอง
แม้เขาคือคนหนึ่งที่พึงปอง
เธอก็ต้องมีความหมายในสายตา

อันกำเนิดเกิดมาในสากล
ใครจะพ้นมรณาก็หาไม่
จงระงับดับความอาลัย
ถึงโศกไปใช่ที่จะเป็นมาฯ

เมื่อยามรักน้ำผักก็ว่าหวาน
ครั้นเนิ่นนานน้ำอ้อนก็กร่อยขม
เหมือนคำพาลหวานนักมักเป็นลม
แต่เขาชมกันว่าดีนี่กระไร
บรเพ็ดนั้นเป็นยารักษาโรค
แต่ความโลภเขาว่าขมหาชมไม่
เหมือนคนซื่อพูดจาประสาใจ
ไม่มีใครชมปากมิอยากยินฯ

โกรธกันนั้น ไม่ดี มีเจ็บปวด
เพราะความโกรธ แผดเผา ให้เศร้าหมอง
โกรธครั้งใด หน้าตา ไม่น่ามอง
เคยผุดผ่อง ก็พลันเปลี่ยน เป็นยักษ์มาร

มองโดยนัย ที่มันสอน จะถอนโศก
มองเยกโยก มันไม่สอน ร้อนเป็นบ้า
มองไม่เป็น โทษผีสาง นางไม้มา
มองถูกท่า ไม่คว้าทุกข์: มองถูกจริง!

จงจำไว้ชายใดมาพูดเกี้ยว
อย่าเพิ่งเกรี้ยวโกรธาว่าหยาบหยาม
เมื่อไม่รักก็อย่าตอบให้ชอบความ
ให้มันตามพอมันเหนื่อยเดี๋ยวเฉื่อยเอง

ความจริงของคนๆหนึ่ง
ไม่ใช่ความจริงของคนทั้งหมด

หวังลูกแทนโซ่ทองคล้องใจพ่อ
จะเชื่อมต่อถึงแม่ได้แน่หรือ
คำว่ามารหัวขนคนเล่าลือ
ควรเป็นสื่อสอนใจให้เธอตรอง

อันผู้ชาย กายปลาไหล ไม่ต้องคบ
ชายพูดปด จดเอาไว้ ไม่อาสา
ชายพนัน รั้นขวดเหล้า เมาสุรา
อย่านำมา เป็นสามี หนีให้ไกล