คํากลอนสอนใจ

เมื่อโกรธจัด อย่าเพิ่งตอบข้อความใคร
เมื่อดีใจ อย่าเพิ่งให้สัญญา
เมื่อเศร้าหนักหนา อย่าเพิ่งตัดสินใจ

คนจนยอมเสียเวลา 
เพื่อประหยัดเงิน
คนรวยยอมเสียเงิน 
เพื่อประหยัดเวลา

เราไม่มีสิทธิ์ห้าม
สิ่งที่คนอื่นคิด
แต่เรามีสิทธิ์ใช้ชีวิต 
ในแบบของเรา

"อยากชนะ" ก็ต้อง "สู้"
"อยากรู้" ก็ต้อง "อ่าน"
"อยากมีเงิน" ก็ต้อง "ทำงาน"
"อยากมีกันและกัน" ก็ต้อง "จริงใจ"

ไม่สำคัญหรอกว่า
ตอนคุณรวย คุณจะอยู่กับใคร
แต่ที่สำคัญคือ
ตอนที่คุณ ไม่มีอะไร
ใครยังอยู่กับคุณ

หากวันนี้ คุณยังไม่ "รวยพอ"
ลองหมุนคอ ไปดูเด็ก ที่ "ขอทาน"
หากยังบ่น ไม่สวยหล่อ ทรมาน
ให้มองดู "คนพิการ" ที่คลานเดิน

เกิดเป็นคน ต้องทน ให้เขาด่า
จะทำดี หรือทำบ้า มันด่าหมด
ทำดีดี มันก็ด่า ว่าไม่คด
ทำเลี้ยวลด มันก็ด่า ว่าไม่ตรง

เตือนตัวเอง ว่าเก่งได้ แต่อย่ากร่าง
รู้รับฟัง ไม่ใช่พล่ามเป็นน้ำไหล
อย่าหลงตน ให้คนเขาเหนื่อยใจ
เจอบันได ถ้าขึ้นได้ ต้องลงเป็น

มองปัญหา
ให้เหมือนกับ "เม็ดทราย"
ถึงจะเยอะมากมาย
แต่ทรายก็เล็กแค่ "นิดเดียว"

"ผู้หญิงสวย" สมัยนี้หาไม่ยาก
แต่ผู้หญิงที่ "ยอมทนลำบาก"
สมัยนี้ หายากกว่าเยอะ

ทำตัวเป็นไม่รู้อะไรซะบ้าง
ก็จะมีโอกาสได้รู้อะไรอีกเยอะ
หากทำเป็นรู้ไปหมด
อาจจะไม่ได้รู้อะไรอีกเลย

หากคุณตัดสินใจจะหายไปจากชีวิตใคร
คุณต้องไปให้ไกลที่สุด
ไกลจนเมื่อคิดจะกลับมา
จนพบว่าคุณมาไกลเกินไปเกินกว่าที่จะย้อนกลับไป

อันรูปรสกลิ่นเสียงนั้นเพียงหลอก
ไม่จริงดอกอวิชชาพาให้หลง
อย่าลืมนะร่างกายไม่เที่ยงตรง
ไม่ยืนยงทรงอยู่คู่ฟ้าเอย

กายนี้ท่านเปรียบดั่งท่อนไม้
ครั้นดับไปสมมติว่าเป็นผี
เครื่องเปื่อยเน่าสะสมถมปฐพี
เหมือนกันทั้งผู้ดีและเข็ญใจ

ต้องเวียนเกิดเวียนตายตามบุญบาป
เมื่อไรทราบธรรมแท้ไม่แปรผัน
ไม่ต้องเกิดไม่ต้องตายสบายครัน
มีเท่านั้นใครหาพบจบกันเอย

ขอพวกเราทั้งหลายจำไว้เถิด
ว่าการเกิดนี้ลำบากยากนักหนา
ครั้นคนเราได้กำเนิดเกิดขึ้นมา
ก็กลับพากันถึงซึ่งความตาย

จะแข่งขัน เรื่องคุยนาน นั้นเรื่องเล็ก
เรื่องจีบเด็ก มีเงินแจก ยังพอไหว
เรื่องลุยสาว หุ่นประจบ ซบเอาใจ
ไว้วันใหม่ จึงจะมา ท้าประลอง

ยามมั่งมี ดีไปหมด ตดก็หอม
คนนอบน้อม เชิดชู ดูเห็นเห็น
ยามยากไร้ ไม่ได้ตด ก็ว่าเป็น
ยิ่งลำเค็ญ หมูหมา รุมด่าเปิง