กลอนขอโทษ

ไม่มีอะไรมากไปกว่า
ความเป็นเพื่อนธรรมดาที่อยู่ใกล้
ความรู้สึกที่มีในหัวใจ
เป็นเพราะเวลายาวไกลที่พามาผูกพัน

ไม่อยากจะง้อแต่จะขอร้อง
ไม่ต้องมองแต่ช่วยหันมา
ไม่อยากเห็นเธอแต่อยากเห็นหน้า
ไม่อยากเจอทุกเวลาแตอยากเจอทุกวินาที

ก็ในใจฉันนั้นมันรักเธอ
มันมีเธอคนเดียวเพียงเท่านั้น
ฉันรักเธอแต่เธอรักใครกัน
ยังไงฉันจะเฝ้าฝันถึงแต่เธอ

จะไม่รักมากแต่รักเท่าฟ้า
แค่รักธรรมดาแต่สุดซึ้งอ่อนไหว
จะรักเธอให้น้อยแต่รักหมดใจ
แค่ยอมไม่เท่าไหร่ให้ทำอะไรฉันก็ทำ

รักแค่นี้แค่นี้ก็แค่นี้
รักแค่นี้แค่นั้นจะแค่ไหน
รักแค่นี้แค่นี้รักเท่าไร
รักแค่นี้แค่ไหนคิดเอาเอง

คนคนนึงที่ไม่ซึ้งอ่อนไหว
คนธรรมดาไม่มีมารยาหลอกใคร
ปุถุชนคนทั่วไป
แต่พิเศษกว่าใครใครคือรักใครรักจริง

หนึ่งในเหตุผลที่ทำให้เรา
ลืมใครบางคนได้ยาก
ก็เพราะ เขาดีกับเรามาก
จนทำให้ เราไม่อยากลืม

กุหลาบแดงโดนขยี้เป็นสีม่วง
เหมือนสุดทรวงโดนขย้ำช้ำไม่หาย
เมื่อความรักเปลี่ยนสีนี้เจียนตาย
แต่ไม่วายใจมันยังฝังรักเธอ

คนที่รอความจริงแล้วมันโคตรเหงา
มีบางครั้งที่ปวดร้าวแสนเจ็บปวด
เกือบจะมีรักแท้แต่กลับชวด
ลุ้นทุกงวดหวังจะเจอกับรักจริง

มีคำคำหนึ่งอยากให้เธอรู้
หากได้เอ่ยดูคงรู้ใจฉัน
แม้เคยฟังกี่หมื่นกี่แสนคำ
ไม่เท่าคำฉัน ที่เอ่ย เพียงคำเดียว

บอกว่ารักสักคำให้ฉันรัก
ไม่ลำบากถ้าเธอคิดจะพูด
แต่เธอกลับมาเปลี่ยนใจในที่สุด
อยากจะหยุดเวลาให้ไม่เปลี่ยนแปลง

หากไม่คิดถึงคงไม่ตามหา
หากไม่สบตาคงไม่รู้ใจ
ฉันมีสิ่งหนึ่งที่เฝ้าเก็บไว้
หากไม่ใส่ใจคงไม่เก็บมัน

หนทางไกลอาจจะทำให้ใจท้อ
วันเวลาไม่เคยรอใครหน้าไหน
เมื่อคนรักของเราเขาอยู่ไกล
ก้ปล่อยให้เป็นไปตามกฏของมัน

อยากบอกเธอว่ารักสักพันครั้ง
อยากบอกเธอดังดังได้ยินไหม
อยากบอกเธอว่ารักจากหัวใจ
อยากบอกว่าผู้ชายคนนี้รักเธอ

ไม่เคยว่าความรักัน้นน่ากลัว
แต่ที่กลัวคือคนที่มอบรักให้
แต่ก็ต้องยอมรับความเป็นไป
เดินทางไกลใจต้องนิ่งทิ้งไปเลย

ขอโทษนะที่รักผิดไปแล้ว
ใจฉันแป้วเมื่อรู้ว่าเธอโกรธฉัน
จะให้นั่งบอกขอโทษเธอทั้งวัน
ตัวฉันนั้นก็จะทำเพราะรักเธอ

ฉันขอโทษ ขอโทษ และขอโทษ
อย่าได้โกรธอย่าได้เกลียดกันเลยหนา
ฉันพลั้งเผลอเพราะความเหงามันนำพา
ขอโทษนะต่อไปนี้จะไม่ทำ

ฉันขอโทษที่ฉันเคยนอกใจ
ต่อไปนี้เป็นคนใหม่เลิกแล้วหนา
ต่อจากนี้ฉันจะไม่อยู่ไกลตา
เพราะรู้ว่าในหัวใจมีเพียงเธอ