คำกลอน

จริงอยู่ ทุกคนเปลี่ยนตามเวลา
แต่ความรักของฉันมีค่า ไม่เปลี่ยนตามเวลาหรือสิ่งไหน
อาจไม่ดีเลิศเลอ มีข้อเสีย เหมือนคนทั่วไป
หัวเราะ ร้องไห้ เจ็บได้ เสียใจเป็น

ไม่อยากได้กุหลาบวาเลนไทน์
หรือของขวัญกล่องใหญ่เหมือนใครเขา
ไม่ต้องบอก "รักมาก" แค่ไม่ลืมเรื่องของเรา
ไม่มีเวลาให้ ก็แค่เหงา แต่ไม่ได้เสียใจ

ครั้นโทรหาคุยมาสามสิบวิ
เงียบแล้วสิไม่ขยับเธอหลับใหล
แล้วแบบนี้จะได้คุยกันเมื่อไร
นานแค่ไหนเมื่อไหร่จะได้คุย…

เห็นเธอออนฉันเลยออนคุยเป็นเพื่อน
กลับแชเชือนเฉื่อยชาในครานี้
หลงฮิห้าบ้าเม้นต์บ้านารี
ใครคนนี้กลับถูกลืมเหมือนจงใจ

ในวันที่ท้อแท้และเหงาใจ
หวังแค่ใครสักคนเสริมเติมแรงให้
มาปลอบซับน้ำตาที่เอ่อไหล
แค่ห่วงใยอยู่ไกลๆก็ยังดี

สัญญาใจเรายังไม่เคยลืมเลือน
คอยย้ำเตือนแล้วเพื่อนหล่ะจำได้ไหม
วันเวลาทำให้เพื่อนเริ่มเปลี่ยนไป
โปรดอย่าได้คิดลืมเลือนเพื่อนคนนี้เลย

ต้องให้ฉันก้มลงกราบเลยหรือปล่าว
คำว่าเราจะกลับมาเหมือนเดิมไหม
ทุกเรื่องราวที่ตัวฉันพลั้งพลาดไป
ขอเพียงเพื่อนช่วยเห็นใจกันสักครา

ทำอะไรเพื่อนเคยรอเราบ้างไหม
แล้วจะให้เราไว้ใจนายอีกหรือ
ทั้งที่เราทำสิ่งดีนิสัยซื่อ
เพื่อนก็ยังเชื่อคำลือเรื่องร้ายเรา

ไม่เคยคิดจะชวนเราเข้ากลุ่มเลย
โอ้เพื่อนเอ๋ยยังเห็นเราอยู่ใช่ไหม
เริ่มสังเกตุว่าช่วงนี้เพื่อนเปลี่ยนไป
เหมือนว่าใครมาทำให้เธอเปลี่ยนแปลง

ไม่รู้เพื่อนคิดอะไรในวันนี้
เหมือนว่ามีเรื่องในใจอยู่ใช่ไหม
ฉันไม่รู้ดูไม่ออกเรื่องในใจ
แต่ทำไมไม่ยอมพูดกับเราเลย

มึงกับกูผ่านกันมาเท่าไหร่แล้ว
มึงยังไม่รู้จิตใจกูอีกหรือ
เราสองคนช่วยกันสร้างมากับมือ
ด้วยความซื่อและไว้ใจตลอดมา

เคยซี้กันมาเนิ่นนานจำได้ไหม
หรือว่าเธอเจอเพื่อนใหม่เลยลืมฉัน
เธอยังอยู่ในใจเราแม้เนิ่นนาน
วันคืนผ่านความเป็นเพื่อนไม่เลือนลาง

เธอคงลืมเพื่อนคนนี้ไปนานแล้ว
แต่เธอยังอยู่ในใจเรารู้ไหม
แม้วันคืนจะเนิ่นนานผ่านเลยไป
ความคิดถึงมิเคยคลายหรือเปลี่ยนแปลง

เพื่อนคนนี้คงไม่ดีในสายตา
เธอเลยหาทางเพื่อตีตัวออกห่าง
แต่ยินดีเคียงข้างเธอยามอ้างว้าง
เพื่อนอย่างฉันมันแค่คนไม่สำคัญ

ในบางครั้งทำเท่าไหร่ก็เหมือนเก่า
ไม่เคยเห็นค่าของเราเลยใช่ไหม
ในบางครั้งนานวันเข้าก็น้อยใจ
แต่ทำได้แค่เก็บไว้เท่านั้นเอง

อย่าเอาน้ำตาที่มีค่า
ไปแลกกับคำบอกลา
ของคนที่ไม่มีหัวใจ

ปล่อยฉันร้องไห้ดีกว่า
ถ้าเธอจะมาปลอบด้วยคำว่า "เรื่องแค่นี้"

ในวันที่เราไม่เหลือใคร
แม้แต่หัวใจก็ยังไม่อาจจะมี