คำกลอน

อยู่กับคนไม่มีใจก็ไร้ค่า
เพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ไม่สน
เป็นเพราะรักเค้ามากมายจึงต้องทน
ต้องหมองหม่นน้ำตาหล่นรดหัวใจ

อยากจะไปกับใครไปเลยหนา
ไม่ต้องมาแกล้งหลอกบอกรักฉัน
ไหนที่เธอเคยบอกเรารักกัน
เธอทิ้งฉันให้นอนสั่นอยู่คนเดียว

เมื่อก่อนเราเคยกอดอหยอกล้อเล่น
กลับเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยนะเพื่อน
ภาพเก่าๆแห่งความหลังคอยย้ำเตือน
เธอลืมเลือนมันไปแล้วหรือไร

เมื่อก่อนเราเคยไปไหนไปด้วยกัน
แต่วันนี้เธอมาพลันตีตัวห่าง
หรือว่าความเป็นเพื่อนเริ่มจืดจาง
ระยะทางคงกัดเซาะหัวใจเธอ

ไม่อยากเป็นเพื่อนกับเราแล้วหรือเพื่อน
ตอนเจอหน้าทำไมชอบเบือหน้าหนี
เจอเพื่อนใหม่ลืมเพื่อนเก่าแล้วหรือนี่
เพื่อนแสนดีคนนี้น้อยใจจัง

แค่มองหน้าเธอในวันนี้
ก็รู้แล้วว่าใจเธอไม่เหมือนเก่า
ลืมแล้วหรือคำว่าเพื่อนตายของเรา
หรือเธอเอาคำพูดนั้นไปให้ใคร

นี่หรือทึ่เรียกว่าเพื่อนรัก
ทำไมวันนี้เธอหนีหน้าหาย
ลืมคำว่าเพื่อนของเราแล้วหรือไร
อยากขอร้องให้เธอเป็นเหมือนเดิม

เรายังเหมือนเดิมอยู่นะ
แต่รู้สึกว่าเธอนั้นเปลี่ยนไปมาก
ไม่เหมือนวันแรกที่เรารู้จัก
ความเป็นเพื่อนความรักคงจืดจาง

ตั้งแค่เธอมีเค้าคนนั้นเข้ามา
ความเป็นเพื่อนของเรานับวันยิ่งน้อยลง
อาจเป็นอำนาจแห่งความลุ่มหลง
ที่ทำให้เธอลืมเพื่อนคนนี้ไป

เมื่อก่อนนั้นเคยมีเพื่อนอยู่ในใจ
แต่วันนี้เพื่อนเปลี่ยนไปถึงเพียงนี้
มีเรื่องไรอยู่ในใจช่วยบอกที
ฉันคนนี้บางครั้งก็น้อยใจเป็น

ให้ห่วงกันบ้างเป็นไร
ให้ห่วงใย..ให้มีสิทธิ์
ให้นะ..ให้ลองคิด
รักสักนิดก็เพียงพอ

เกิดเป็นหญิงจริงแท้ยิ่งลำบาก
จะเอ่ยปากฝากใครว่าคิดถึง
คงทำได้แค่เพียงใจคะนึง
มิอาจเอื้อมเอ่ยถึงความในใจ

เป็นเพราะกลัวว่าเธอจะไกลห่าง
จึงหาทางตีสนิทชิดเคียงใกล้
แม้จะรู้ว่าเธอไม่มีใจ
ไม่ทำให้หลีกไกลไปจากเธอ

รักเธอ แค่ไหน อย่ารู้
อย่าดู อย่าคิด แค่เห็น
รู้ไป เท่านั้น เดี๋ยวเซ็ง
รู้ไว้ ที่เห็น รักเธอ

วันนั้น กับวันนี้
วันที่ผ่านมาเนิ่นนาน
วันวาน กับวันหวาน
ตลอดกาลยังคงเดิม

อย่าหวั่นใจไปเลยคนดี
ฉันคงไม่มีวันที่จะแปรผัน
ความรักความผูกพัน
ยังคงมั่น..ฉันสัญญา

หากตราบใด สายนทียังปรี่ไหล
สู่มหาชลาลัย กระแสสินธุ์
เกลียวคลื่นยังกระทบฝั่งดั่งอาจิณต์
เป็นนิจศีล ตราบนั้น ฉันรักเธอ

ความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้เธอ
ไม่ใช่เพียงพลั้งเผลอเพราะความเหงา
แต่หล่อหลอมจากความฝันอันบางเบา
กระซิบฝากสายลมหนาวว่ารักเธอ