คำกลอน

ยิ่งมีคนดูถูก เหยียดหยาม มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งต้องต่อสู้มากเท่านั้น

แรงผลักดันของชีวิต คือกำลังใจ

ยิ้มเข้าไว้
ยิ้มเพื่อต่อสู้ กับอุปสรรค

ถ้าเรายังไม่ได้สู้
แล้วเราจะท้อทำไม

ลองถามตัวเองดูซิว่า
วันนี้คุณสู้แล้วหรือยัง
ถ้ายังก็สู้ซะ

ใบไม้ยังเปลี่ยนสี
สิ่งต่างๆ ไม่มีไม่แปรผัน
โลกยังหมุนตามทางของมัน
ชีวิตเราก็เท่านั้นไม่แน่นอน

หนึ่งหยดน้ำร่วงหล่นบนพื้นหญ้า
ไหลรวมเป็นสาขาสู่แม่น้ำ
รวมทุกสายสู่ท้องทะเลคราม
เหมือนหนึ่งความพยายามจะก้าวไกล

จากบ้านนอก คอกนา มาเมืองหลวง
เด็กท้องทุ่ง หน้าใสก่วงมีความหวัง
สู้ชีวิต ไปพลาง ๆ ตามลำพัง
พรุ่งนี้มั๊ง ตัวข้าจะคว้าดาว

หากเธอหาแห่งใดเป็นที่พึ่ง
ยามเมื่อถึงจุดหนึ่งซึ่งหวั่นไหว
ยังมีฉันคนนี้นะคนไกล
คนที่เป็นคนใกล้…ทีไกลเธอ

อนาคตเป็นอย่างไรใครจะรู้
แต่ให้สู้เพื่อไปสู่สิ่งที่ฝัน
แม้เวลาอาจพาใจให้ลืมกัน
สำหรับฉันไม่มีวันจะเปลี่ยนไป

อนาคตสดใสในภายหน้า
กำลังมาตามเวลาอย่าสับสน
แม้อาจเคยผิดหวังกับบางคน
จะผ่านพ้นไปได้ในสักวัน

เหนื่อยบ้างไหมที่เดินมาถึงวันนี้
อาจอ่อนล้าเบื่อบ้างเป็นบางที
อย่าท้อเลยคนดีขอให้ทน

ขอเป็นอีก หนึ่งแรงใจให้คนสู้
ให้เธอรู้ ว่าเธอยังมีหวัง
ขอส่งแรงใจ ให้เธอมีแรงพลัง
ไปยังฝั่งฝัน ที่เธอวาดหวังและตั้งใจ

คนเราก็เป็น แบบนี้กันทั้งนั้น
มีสุขสันต์ โศกเศร้าเท่ากันแหละหนา
ความสำเร็จ แต่ละครั้งกว่าจะได้มา
ต้องแลกด้วย เหงื่อและน้ำตาแทบทุกคน

หนึ่งสมอง สองมือต้องไขว่คว้า
เมื่อมีปัญหา ขึ้นมาต้องแก้ไข
เหนื่อยและท้อ ขอพักหน่อยไม่เป็นไร
ให้มีแรง ลุกขึ้นใหม่ได้อีกครา

เรื่องที่เราต้องพบเจอในวันนี้
เป็นเรื่องที่ประสบแต่ปัญหา
แต่ถ้าเราใช้สติและปัญญา
มันจะเป็นเรื่องเฮฮาของเมื่อวาน

ปัญหานั้นเกิดขึ้นได้ก็แก้ได้
ไม่มีใครจมปัญหาอยู่ตลอด
จงสู้ไปแล้วเราจะต้องรอด
อย่าได้ถอดใจท้อเดินต่อไป

เรื่องแค่นี้ถ้าคุณคิดจะแพ้
คุณจะแย่กว่าคนอื่นก็เป็นได้
ก็เพราะมีคนแย่กว่าเรามากมาย
เดินต่อไปหากมือเท้าเรายังมี