คำกลอน
ไม่มีใครเกิดมาไร้ค่า
แม้แต่คนโง่ที่สุด ยังฉลาดในบางเรื่อง
และคนฉลาดที่สุด ก็ยังโง่ในหลายเรื่อง
ใครจะดูถูกเรา
ก็ปล่อยให้เค้าดูถูกไป
แต่จงท่องให้ขึ้นใจ
ว่าเราจะไม่ดูถูกตัวเอง
มองปัญหา
ให้เหมือนกับเม็ดทราย
ถึงจะเยอะมากมาย
แต่เม็ดทรายก็เล็กนิดเดียว
อย่าเป็นคนเก่งที่แล้งน้ำใจ
แต่จงเป็นคนธรรมดาทั่วไป
ที่มีน้ำใจ และไม่เห็นแก่ตัว
คนที่ใช้ชีวิตคุ้มค่า คือ
คนที่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ
ไม่ใช่เพราะได้ทำ
ในสิ่งที่คนอื่นอยากให้ทำ
คนฉลาด ไม่ใช่ผู้ที่ชนะการโต้แย้ง
แต่คนฉลาด คือผู้ที่ออกห่าง
จากการโต้แย้ง ตั้งแต่เริ่มต้น
กระจกไม่เคยดูถูกใคร
มีแต่คนที่ไม่มั่นใจ ที่ดูถูกตัวเอง
คนอื่นไม่ให้โอกาสเรา
ยังไม่น่าเศร้าเท่ากับ
เราไม่ให้โอกาสตัวเอง
อย่ากลัว การเริ่มต้นใหม่
และอย่าแคร์ สายตาใคร
ตราบใดที่เรา ยังหายใจ
ด้วยจมูกของเราเอง
ใช้เวลาให้เหมือนว่า
วันนี้เป็นวันสุดท้าย
แล้วเราจะตัดสินใจ
อะไรได้ง่ายขึ้น
ความสำเร็จของคน
ไม่ได้เกิดจากสวรรค์
ไม่ได้เกิดจากโชคชะตา
แต่เกิดจากการฝึกฝน
อย่างจริงจังและสม่ำเสมอ
การเป็น คนดี ที่ไม่โด่งดัง
ยังดีกว่า การเป็น คนดัง ในทางที่ไม่ดี
จงเติบโต จากความผิดพลาด
จงเฉลียวฉลาด จากความผิดหวัง
จงเมตตา กับความรู้สึกที่เกลียดชัง
คิดบวกไม่ใช่การหลอก
ตัวเองว่าไม่มีปัญหา
แต่สอนให้เรามีสุขได้
ภายใต้ปัญหาที่มีอยู่
ถ้ามัน เหนื่อยล้า
จนก้าวขา เดินไม่ไหว
ก็จง หยุดพัก สักนิด ค่อยคิดสู้ใหม่
ดีกว่า ฝืน เดินต่อไป แล้วต้อง ล้มลง
เปลี่ยนคำ ด่าว่า ให้เป็น สติ
เปลี่ยนคำ ตำหนิ ให้เป็น วิชา
เปลี่ยนคำ ดูถูก ให้เป็น ปรัชญา
เปลี่ยนคำ นินทา ให้เป็น คติสอนใจ
ขอโทษที่ฉันทำตัวเป็นคนอ่อนแอ
ขอโทษที่ฉันเป็นคนขี้แยจากคนเข้มแข็ง
ขอโทษที่หัวใจฉันมันไม่แข็งเเกร่ง
ขอโทษที่ใจฉันไม่แข็งแรงเหมือนคนเดิม
ขอโทษที่ฉันยังคงคิดถึงเธอ
ขอโทษที่หลายๆครั้งเผลอนั่งร้องไห้
ขอโทษที่ทำปากดี แล้วฉันเองต้องเสียใจ
ขอดทดที่การกระทำงี่เง่าเหล่านี้ทำให้เธอรำคาณ