คำกลอน

ใช่ญาติมิตรสนิทเนื้อเขาเกื้อหนุน
ควรคิดคุณท่านกว่าจะอาสัญ
ถึงไม่มีสิ่งใดจะให้ปัน
อุตส่าห์หมั่นสรรเสริญเจริญพรฯ

คืนและวันพลันดับก็ลับล่วง
ท่านทั้งปวงจงอุตส่าห์หากุศล
พลัยชีวิตคิดถึงรำพึงตน
อายุคนนั้นไม่ยืนถึงหมื่นปี

แม่น้ำคุ้งคดเคี้ยวก็ควรจร
ไม้ที่คดเข้าทำศรก็เชื่อได้
เหล็กที่คดทำเคียวเกี่ยวข้าวได้
อันคนคดนี้เห็นไม่ต้องการงาน

อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก
แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย
ถึงเจ็บอื่นหมื่นแสนไม่แคลนคลาย
เจ็บเจียรตายเพราะเหน็บให้เจ็บใจฯ

แมลงภู่เป็นคู่ของบุษบา
โบราณว่ามีจริงทุกสิ่งสม
หญิงกับชายเป็นคู่ชูอารมณ์
ทั้งปฐมกัปป์กัลป์พุทธันดร

ใครจะไว้ใจอะไรไว้ใจเถิด
แต่อย่าเกิดไว้ใจในสิ่งห้า
หนึ่งอย่าไว้ใจทะเลทุกเวลา
สองสัตว์เขี้ยวเล็บงาอย่าไว้ใจ
สามผู้ถืออาวุธสุดจักร้าย
สี่ผู้หญิงทั้งหลายอย่ากรายใกล้
ห้ามหากษัตริย์ทรงฉัตรชัย
ถ้าแม้ใครประมาทอาจถึงตายฯ

อันกำเนิดเกิดมาในสากล
ใครจะพ้นมรณาก็หาไม่
จงระงับดับความอาลัย
ถึงโศกไปใช่ที่จะเป็นมาฯ

การแต่งงานเป็นเรื่องง่าย
แต่การครองเรือนมันเป็นเรื่องยาก

เราซื้อนาฬิกาได้
แต่เราไม่สามารถซื้อเวลาได้

อย่าเก็บอดีตมาทําร้ายตัวเอง
แต่จงหัดที่จะเรืยนรุ้จากมัน

ความจริงของคนๆหนึ่ง
ไม่ใช่ความจริงของคนทั้งหมด

จะสูงจะต่ำอยุ่ที่เราทําตัว
 จะดีจะชั่วอยุ่ที่ตัวเราทํา

ทําแล้วเสียใจ
ยังดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทํา

มนุษย์แท้จริงแล้ว
ไม่ได้โตด้วยอาหาร
แต่โตด้วยความลําบาก

ถ้าคนเราไม่ปล่อยวางอดีต
ก็ไม่รุ้จักอนาคต

อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
อย่ายึดติดถือติด

ความพยายามครั้งที่ 100
ดีกว่าคิดท้อถอยก่อนที่จะทํา

หากเดินตามรอยเท้าคนอื่น
ก็ไม่มีวันมีรอยเท้าเป็นของตัวเอง