คำกลอน

รักแท้ ไม่ได้แพ้ ระยะทาง
แต่แพ้คน ใจกว้าง
ที่โทษ ระยะทาง
แล้วทำมาเป็นอ้าง ว่าห่างกัน

เวลาทำให้เรา กลายเป็นคนรัก
แล้วเวลาก็มักทำให้เรา กลายเป็นคนอื่น

ปลั๊ก คือ อุปกรณ์ไฟฟ้า
ราว คืออุปกรณ์ตากผ้า
มันไม่สำคัญว่า ราวหรือปลั๊ก
แต่สำคัญที่ รักหรือป่าว

Did เป็นอดีตของ Do
แต่ You เป็นอดีตของ I 

ความรัก ไม่ใช่การครอบครอง
แต่มันคือการที่ได้ยืนมอง เธอมีความสุข

สิ่งที่ทำร้ายเราที่สุด
ไม่ใช่คนที่เปลี่ยนไป
แต่เป็นตัวเราเอง
ที่ไม่เข้าใจการเปลี่ยนแปลง

เวลารักเริ่ม จืดจาง
ความทรงจำเก่าๆ จะยิ่งชัดเจน 

การแอบรักใครข้างเดียว
ก็เหมือนผ้าอนามัย
เพราะทุ่มเทเท่าไหร่
ก็ไม่มีวันไหลย้อนกลับ

ตัดใจจากเธอ ว่ายากแล้ว
ตัดเธอจากใจ มันยากกว่า

หนึ่ง sms ของใครบางคน
ทำให้คนบางคนไม่ยอมลบ
และอ่านแล้วอ่านอีก 

บางเบอร์ในมือถือ
ไม่มีทาง ที่จะโทรหา
แต่มีค่าทาง ความรู้สึก
เกินกว่าจะลบทิ้ง 

บังเอิญพบ  บังเอิญรัก
บังเอิญรู้จัก  อาจเกิดขึ้นได้
แต่ไม่มีหรอก  บังเอิญนอกใจ 

บางครั้ง โลกก็แคบ เกินกว่าจะมีใคร
แต่บางคราวโลกก็กว้างใหญ่
เกินกว่าที่จะอยู่คนเดียว 

รักไม่ใช่ การพยายามเข้าใจ
แต่รักคือ การเข้าใจโดยที่ไม่ต้องพยายาม

ถ้าความรักคือการเดินทาง
หัวใจคงเป็นเข็มทิศ
และจุดหมายก็คือเธอ

ความดึก ทำให้เรานอนเหงา
หรือ ความเหงา ทำให้เรานอนดึก

คนที่ถูกคอมักอยู่ไกล
คนที่ถูกใจมักเย็นชา
คนที่ตามหามักล่องลอย
คนที่รอคอยมักไม่เจอ 

ความรักบางครั้งก็เหมือนกีฬา
ต่อให้เราฝืนทดเวลาบาดเจ็บอีกกี่ครั้ง
มันก็ยังหมดเวลา